«У гэтых Нарачах можна галаву зламаць!» Богатая история и отсутствие кафе. Что нужно знать, путешествуя по загадочному Нарочанскому краю

Сапраўды, зламаць галаву ў Нарачах можна. Да 1964 года назву Нарач мела толькі само возера. А потым пачалося!
Вёску Купа, разам з Урлікамі і Сцепянёва  зрабілі курортным пасёлкам Нарач, мястэчка Кабыльнік стала вёскай Нарач, гасцініца, санаторый, дом адпачынку, саўгас і шмат іншае называлася Нарач. Часта бывае, што людзі выйдуць з маршруткі і не могуць разабрацца, якая Нарач ім патрэбна. Мясцовыя жыхары называюць да гэтай пары курортны паселак Нарач - Купа, а аграгарадок Нарач - Кабыльнік.

Калі вы хочаце паглядзець штосьці сапраўды цікавае, то пажадана наведаць менавіта Кабыльнік. Першы ўспамін пра гэты гарадок датуецца XV стагоддзем. Некалі гэта быў цэнтр таргоўлі і жыцця Нарачанскага краю. Нягледзячы на тое, што пасярод цэнтральнай плошчы пабудаваны вялікі сучасны будынак, можна прабегчы вокам па яе межах і ацаніць былы памер.
У канцы XIX – пачатку XX стагоддзя ў Кабыльніку былі і царква, і касцёл, і сінагога, працавала багадзельня, чатыры крамы, паштовая станцыя, вадзяны млын, вінакурня, народнае вучылішча і пяць разоў на год праходзілі базары.

Сёння гэта звычайны аграгарадок з афіцыйнай назвай Нарач. Але ёсць сэнс прыехаць сюды і пабачыць прыгожы касцёл, каменную царкву, частку закінутага парка, дзе калісьці размяшчалася сядзіба пана Пікутоўскага, рэшткі панскага бровара на тэрыторыі сучаснага прадпрыемства, перабудаваны ў сядзібу свіран, гаспадарчую пабудову, якая засталася ад сядзібы,  старажытныя яўрэйскія могілкі і мемарыял на месцы расстрэлу яўрэяў у час Вялікай Айчыннай вайны,  нямецкія могілкі Першай сусветнай вайны, брацкую магілу чырвонаармейцаў.

Адзін мінус будзе пры наведванні гэтых месцаў - адсутнасць хоць якога-небудзь кафэ або сталовай. Таму, складайце лусту з сабой, каб было чым падсілкавацца, і ў шлях!

Зоя Серада

Фота аўтара