Ракавіны марскіх жывёл, якія жылі мільёны гадоў таму, знайшлі на мармуровых плітах храма ў Глыбокім (ФОТА)
Будаўніцтва касцёла і кляштара кармелітаў босых у Глыбокім вялося ў сярэдзіне ХVII стагоддзя. Архіўныя крыніцы і інвентары касцёла ўзгадваюць той факт, што храм з самага пачатку меў мармуровую падлогу.
Пра надзвычай цікавую знаходку ў царкве Ражджаства Прасвятой Багародзіцы ў Глыбокім расказаў краязнаўца Юрый Калбасіч, паведамляе 9 кастрычніка сайт газеты "Веснік Глыбоччыны".
Сёння з упэўненасцю можна сцвярджаць, што матэрыял для падлогі Глыбоцкага кармеліцкага касцёла (сучасны будынак праваслаўнай царквы) завезлі са Швецыі. “Шведскі камень”, “шведскі мармур”, “lapis sueticus”, “шведская падлога” або “вазаўская падлога” – назва папулярнага і вельмі дарагога каменя, які быў распаўсюджаны на нашых землях у XVI-XVIII стст. Трапіў ён са Скандынаўскага паўвострава, а менавіта – са Швецыі, адсюль і такая назва. У нас такі камень заказвалі ў асноўным магнаты, заможная шляхта і каталіцкія ордэны. У шведскіх каменяломнях пароду калолі на квадратныя кавалкі ад 20 да 55 см (у залежнасці ад заказу) і паліравалі. Затым гатовы матэрыял дастаўлялі ў порт Гданьска, адкуль развозілі па ўсёй Еўропе. Гэтым каменем аздабляліся капліцы, касцёлы, надмагільныя пліты. Дарэчы, ім аздоблена падлога былых езуіцкага і бернардынскага касцёлаў у Гродна. Заказ на “шведскі мармур” зрабілі і кармеліты ў Глыбокім.
Камень, які мае асадкавае паходжанне і адносіцца да ардавікскага перыяду палеазойскай эры, утварыўся прыкладна 450 млн. гадоў таму назад. Важнай прыкметай пароды з’яўляецца прысутнасць палеазаалагічных акамянеласцяў, галоўным чынам галаваногіх малюскаў Ortoceras (ортацэрас) i Endoceras (эндацэрас). Гэтыя вымершыя малюскі мелі конусападобную выцягнутую ракавіну, даўжыня якой у асноўным не перавышала 30 см.
Убачыць ракавіны марскіх жывёл, якія насялялі нашу планету мільёны гадоў таму назад, можна на мармуровых плітах праваслаўнага храма нашага горада.
Паводле сайта газеты "Веснік Глыбоччыны"
Читайте также
