Выставка "Лепельский пейзаж" откроется 4 октября в Бегомльском музее на Докшитчине

Об этом порталу Край.бай рассказала директор Бегомльского музея Народной Славы Ольга Новицкая.

Картины предоставлены Лепельским районным краеведческим музеем. 

Выставка продлится до 1 ноября.

Ниже читайте информацию о художниках, чьи картины входят в экспозицию.

Олег Сковородко

Родился 5 октября 1948 года в деревне Осьё Лепельского района Витебской области. Живописи учился на художественно-графическом факультете Витебского государственного педагогического института у известных белорусских мастеров Л. Дягилева, Ф.Гумена и А. Некрасова.

В Союзе художников с 1986 года. Работает в различных жанрах станковой живописи, пишет преимущественно маслом. Участник многих областных, республиканских и международных выставок изобразительного искусства, в том числе в Англии, Германии, Латвии, Польше, России, Франции, Эстонии.

Персональные выставки художника проходили в Витебске (1976-2013), Минске (1988, 1993, 1998, 2008, 2013), Могилеве (2002), Бобруйске (2003), Пскове (2004), Смоленске (2005), Нинбурге (Германия) (2006), Полоцке (2007), Гродно (2013), Санкт-Петербурге (2011).

Произведения художника находятся в Национальном художественном музее Республики Беларусь, Витебском художественном музее, Полоцком историко-культурном заповеднике, Могилевском художественном музее имени П. Масленикова, картинной галерее имени Г. Ващенки (Гомель), Лепельском районном краеведческом музее, Смоленском историко-культурном заповеднике, частных коллекциях и галереях Республики Беларусь, России, Израиля, Германии, Франции, Голландии, Англии, Польши, Турции, Индии и других странах.

Творчество Олега Сковородко – особое явление в белорусском искусстве. В его работах удачно соединяются наработки различных художественных школ, классических и авангардных, ощущается влияние модерна, импрессионизма, переложенных на почву белорусской действительности. Возле его полотен не перестаешь согреваться. В них есть теплота и искренность, внимание к извечным проблемам человеческого существования. Его живописные работы наполнены сложными ассоциациями, они не воспринимаются однозначно, что придает им характерную новизну и уникальность.

Уверенный и энергичный мастер с собственным творческим почерком и взглядом на мир, работы которого отмечены буйством сочных красок, напряженной и формально построенной композицией, живой связью с природой – все это относится к витебскому живописцу Олегу Сковородко.

Анатолий Бухаркин

Родился 29 марта 1928 г. в г. Горки Могилевской области в семье преподавателя Сельхозакадемии, историка-марксиста Виктора Бухаркина и Софьи Жуковской, происходившей из семьи церковнослужителя.

В 1930 году семья переехала в Ленинград, где отец занял должность ученого хранителя Пушкинского РАН и одновременно преподавателя на филологическом факультете Ленинградского государственного университета. В 1935 году Виктор Бухаркин по ложному обвинению в контрреволюционной деятельности был арестован и сослан в Магадан. Его жена Софья вместе с сыновьями Женей (11 лет) и Толей (7 лет) отправилась в Магаданскую область, надеясь вызволить несправедливо осужденного мужа. Но в 1938 году мужа расстреляли – ему было неполных 40 лет. Реабилитирован он был в 1961 году.

Школьные годы Анатолия и его старшего брата прошли в Магаданской области, в учебное время они жили в интернатах. От матери, которая была большой поклонницей живописи, обоим братьям досталась способность к рисованию. По окончании школы Анатолий Бухаркин поступает в Ленинградскую лесотехническую академию, которую благополучно заканчивает в 1951 г., получив завидное распределение на работу во Всесоюзный институт Гипролестранс в Ленинграде. Однако, давно замыслив удалиться подальше от цивилизации, он поменялся с однокурсником местом распределения и уехал с женой и годовалым сыном в дальний уголок Карелии, в поселок Гимолы.

Но в глуши, путь даже самой прекрасной, трудно было дать подрастающим детям (которых к середине 1950-х гг. было уже трое) хорошее образование. Поэтому в 1959 году он вместе с семьёй переезжает в Рязанскую область, в Окский государственный заповедник. Здесь он 16 лет проработал в должности главного лесничего. Тогда же Анатолий начал брать уроки пейзажной живописи у заезжего московского художника Михаила Сидорова. Тогда под влиянием учителя и оформился его близкий к импрессионистическому стиль письма, вызванный запечатлеть движущийся мир в одном мгновении. Основной техникой Анатолия Бухаркина станет живопись, но есть среди его работ и акварель, пастель, графика, а так же смешанные техники.

Будучи наполовину русским, наполовину белорусом, он большую часть жизни прожил в России, а в 1975 году переехал в Беларусь, в Березинский биосферный заповедник. Сначала работал лесничим Паликского лесничества, затем младшим научным сотрудником в Домжерицах. Выйдя на пенсию, он выстроил свой образ жизни так, как всегда мечтал – жить спокойно, размеренно, в согласии с природой. Вставал в четыре часа утра, шел с этюдником и удочками на речку. Неслучайно он не разделял в себе ипостаси художника и работника леса, называл себя «лесным художником» или «художником-лесничим», подчеркивая таким образом «природность» своего творчества. А к природе у него было отношение соответствующее – как к Храму.

15 июня 2013 года Анатолия Бухаркина не стало, ему было 85 лет.

В своих работах художник всегда адекватно передавал тонкости освещения, игру света и тени. Природа у Бухаркина — феерия света и цвета, гармония красок, симфония земли и воды, времени и пространства. Если попытаться вычленить главную идею творчества этого мастера, то это будет идея Красоты, скрытой в природе. Природа ставится художником на пьедестал, ею он восторгается, в нее призывает всматриваться вновь и вновь.

Работы Анатолия Бухаркина хранятся в многочисленных частных коллекциях и государственных музеях Германии, России, Украины и Польши. Передвижная выставка его работ в 2012 году путешествовала по Норвегии. Разумеется, особенно много его картин в белорусских собраниях, в том числе и в фондах Лепельского районного краеведческого музея.

Сергей Привадо

Родился в 1961 в д. Волова Гора, Лепельский район. Член Союза художников Республики Беларусь. Окончил Белорусский государственный театрально-художественный институт. Принимал участие в областных, республиканских и международных выставках. Живет в Полоцке.

Павел Жарнасек

Самадзейны мастак нарадзіўся у 1945 годзе у вёсцы Забалацце Лепельскага раёна. Вычыўся у Поўсвіжскай сямігадовай школе СШ № 2 г. Лепеля. Ужо у дзіцячым узросце ў яго праявіліся здольнасці да малявання, калі на паперы выводзіў фігуры казачных герояў i салдацікаў.

Па волі лёсу мастак ад прыроды не атрымаў прафесійную адукацыю. Тым не менш мастацтва для Паўла стала i захапленнем i прафесіяй. Усё жыццё ён працуе мастаком-афармляльнікам. Мастацтву ён аддае i ўвесь вольны час, нават кватэру ператварыў у майстэрню. Піша алейнымі фарбамі на картоне i палатне.

Асноўная тэма яго твораў – прыгажосць роднай прыроды. Mip рэальны часам не зусім звычайны. На яго пейзажах усё тое, што вакол нас, што, магчыма, не заўважаем у штодзённым жыцці. Ён не імкнецца ствараць лепшае, ён перадае сапраўднае, створанае прыродай. Усё зразумела, прыгожа, заварожвае, стварае настрой спакою, цішыні, часам узнікае жаданне ўцячы у гэты лес, на гэтую раку ад мітусні рэальнага жыцця. Пра што кажуць дарога i рaкa, што ідць у далечыню і так часта сустракаюцца на работах мастака. Куды яны вядуць? Магчыма, жаданне ўцячы ад рэальнага жыцця, а, магчыма, вярнуцца назад у дзяцінства.

Творам Паўла Жарнасека ўласцівыя сакавітасць фарбаў, выразнасць малюнка. Ён удзельнік раённых i абласных выставаў.

Уладзімір Пшонка

Нарадзіўся 20 лістапада 1949 года у вёсцы Свядзіца Лепельскага раёна. У 1956-1965 гадах вучыўся у Свядзіцкай васьмігадовай школе. Пасля працаваў на цагельным заводзе i адначасова вучыўся у Слабацкой вячэрняй школе для працоўнай моладзі, дзе i скончыу 10 класаў. Пасля школы працаваў у БМУ меліярацыі, а у вольны час займаўся мастацтвам.

У 1969-1971 гадах служыў у арміі. У 1972 годзе скончыў дзесяцімесячныя курсы мастакоў-афармляльнікаў у Віцебску. У жніўні 1972 года ад'язджае у Казахстан, у пасёлак Елізавецінка Кустанайскай вобласці, дзе працуе выкладчыкам малявання i працы у сярэдняй школе. Не пакідалі мастака на чужыне думкі пра родныя мясціны, куды ў жніўні 1973 г. і вяртаецца назад з сям'ёй. У Лепелі працаваў мастаком-афармляльнікам на розных прадпрыемствах i адначасова скончыў 11 класаў Лепельскай сярэдняй агульнаадукацыйнай школы.

Неаднаразова у Лепелі ладзіліся персанальныя выставы мастака, першая адбылася у 1992 годзе. Пяць разоў прымаў удзел у традыцыйнай выставе "Фарбы Лепельшчыны". У 1993 годзе – персанальная выстава ва Ушачах. У мai 1999 года прымаў удзел у ярмарцы “Траецкі кірмаш" у Мінску. Штогод прадстаўляліся работы у горадзе-майстроў на "Славянскім базары", а таксама на днях культуры Рэспублікі Беларусь у Эстоніі, Латвіі, Германіі. 2002 г. – персанальная выстава у Чашніках.

Кожны твор пранікнуты любоўю да радзімы. 

Анатоль Ільіноў

Атрымаў прафесіўную падрыхтоўку. Скончыў у 1955 годзе Віцебскае мастацкае педвучылішча,а ў 1965 годзе мастацкі факультэт Маскоўскага паліграфічнага інстытута, дзе выкладалі вядомыя графікі.

Надзелены ад прыроды вялікім талентам мастака, ён меў любоў да сённяшняга дня і адлюстроўваў яе ў cвaix творах. Умеў заўважаць прыгажосць вакол сябе. А яна паўсюль: у марозных узорах на шкле, у цвіценні садоў, разліве рэк. Для графіка цэнтрам зямной красы з'яўляецца Лепельшчына. Туг ён сфармаваўся як мастак са сваім асаблівым светаўспрыманнем. Некалькі год працаваў у азёрным краі: вучыў дзяцей бачыць чароўнае у штодзённым. I сам вучыўся ў ix свежасці ўспрыняцца жыцця.

Удзельнічаць у мастацкіх выставах Анатоль Ільіноў пачаў з 1976 года. Асноўнае месца у творчасці мастака займае лірычны пейзаж. 3 вялікай любоўю i шчырасцю ён перадае непрыкметныя куточкі роднай беларускай прыроды. Для перадачы кожнага матыва ён знаходзщь свой графічны язык. Штрых майстра лёгкі, вытанчаны, вольны, віртуозны, у кожнай рабоце своеасаблівы. Лаканічнае мастацтва стрымлівае майстра ў выкарыстанні фарбаў. І тым не менш, у чорна-белых момантах жыцця, спыненых мастаком, чытаюцца, адчуваюцца адценні розных колераў: блакітны, зялёны, залаты, у залежнасці ад зместу.

Мастак ахвотней мысліць не асобным лістом, а цэлай серыяй, цыклам, пры гэтым знаходзщь усё новыя магчымасці больш поўнага раскрыцця пэунай тэмы. Стварыў cерыі графічных лістоў "Поры года", "Вёска", "Помікі архітэктуры Віцебшчыны", "Мая Лепельшчына". Мастак увесь час працуе з натуры. Маляванне дае магчымасць непасрэднай сувязi з прыродай, кісларод свежых уяўленняў.

Анатоль Ільіноў – удзельнік шматлікіх раённых, абласных, рэспубліканскіх i міжнародных мастацкіх выставаў. 3 1972 года –член Саюза мастакоў СССР, у 1987-1989 гадах узначальваў Вцебскую абласную арганізацыю Саюза мастакоў Беларусі. Поўны cіл, энергіі, задум Анатоль Ільіноў i зараз працуе у мастацкай майстэрні Віцебска.

Рыгор Шаўра

Нарадзіўся 30 жніўня 1944 года ў вёсцы Малы Поўсвіж Лепельскага раёна. У 1961 годзе скончыў 10 класаў 2-й лепельскай школы.

3 1963 па 1966 год служыў у арміі. У 1966 годзе паступіў на мастацка-графічны факультэт Віцебскага педагагічнага інстытута, які скончыў у 1971 годзе. Два гады працаваў выкладчыкам на кафедры дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. 3 1973 па 1976 год вучыўся ў аспірантуры інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі i фальклора Нацыянальнай акадэміі навук. У 1983 годзе абараніў кандыдатскую дысертацыю ва Усесаюзным навукова-даследчым інстытуце мастацтвазнаўства у Маскве.

3 1977 года па цяперашні час працуе ў Беларускім дзяржаўным універсітэце культуры загадчыкам кафедры народных рамёстваў. У 1997 годзе яму прысвоена навуковае званне прафесара. У 2002 годзе стаў лаўрэатам Прэміі "За духоўнае адраджэнне" i стыпендыятам Прэзідэнцкага Фонда "За выдатныя заслугі ў развіцці вышэйшай школы".

3 1997 года з'яуляецца членам Саюза мастакоў Беларусі. Удзельнічаў у 18 усесаюзных, рэспубліканскіх і гарадскіх выставах выяўленчага мастацтва. Выдаў больш за 60 навуковых прац, з ix 7 манаграфій i вучэбных дапаможнікаў.

Ольга ФРОЛОВА